In deze tijd worden ons een veelheid aan systemen aangeboden om de wereld naar onze hand te zetten. Wij kunnen welvaart en gezondheid creëren en anderen genezen en andere fantastische dingen doen door bij de juiste club te gaan shoppen; er wordt de gedachte gesuggereerd dat je door de juiste instelling te kweken min of meer almachtig wordt, waarbij lichtjes over het feit wordt heengestapt dat ons inzicht in het grote geheel uiterst beperkt is.
Nu vind ik het zeer belangrijk om daar een aantal kanttekeningen bij te maken.
Om te beginnen krijgen wij steeds meer het idee gepresenteerd, dat het de bedoeling is dat wij als een stralend blauw licht door het leven gaan en als dat niet zo is, wij iets mis doen, dat we nog niet genoeg geëvolueerd zijn. Maar laten wij vooral niet vergeten dat pijn en ongemak een normaal onderdeel van het bestaan zijn; wanneer je in het licht wandelt, volgt je schaduw je overal. Sterker nog: wij zijn gebouwd om met een vrij grote hoeveelheid drama en trauma om te gaan, als zinnig deel van onze ontwikkeling en tot een groter begrip van alle levensfasen. Zoals elke boomkweker weet, krijg je de sterkste bomen wanneer je ze zonder stok laat opgroeien, omdat zij sterk worden van de wind, waar zij zich tegen weren.
Het leven is een yin-yang bestaan: half wit en half zwart. Dat is best veel zwart en daar kunnen wij prima tegen, het hoort er zelfs bij, het maakt het leven een uitdaging en waardevol. Nu en niet pas wanneer alles “in orde” is.
Maar de illusie van wel-doen is nog veel gevaarlijker.
Om te beginnen weet niemand wat goed voor hem of haar is. Wij weten wel wat aangenaam of lekker is, dat is niet zo moeilijk. Maar om te kunnen weten wat je nodig hebt, is het noodzakelijk om je volledige karmische geschiedenis te kunnen overzien, al jouw lichamelijke en geestelijke behoeften daaruit de destilleren en daarna de beste volgende stap te beslissen. Als je er even over nadenkt, zie je gelijk dat ons begrip daarvoor te klein is. Het is al moeilijk genoeg om een kamerplant te verzorgen.
Dus wanneer je dan denkt, dat je door je gedachten te richten op iets, dat je toe zal vallen (en ja, natuurlijk hebben onze gedachten een enorme invloed op de wereld om ons heen, dat staat buiten discussie), bedenk dan heel goed wat je aan het doen bent, want misschien lukt jouw herschikking van dat deeltje van het universum wel, maar wat is het gevolg? Met goede bedoelingen kan je bijvoorbeeld iemand tegenkomen met een zeer pijnlijke knie. (Of je hebt zelf last van je knie.) Nu heb je een aantal trucs onder de knie gekregen en je slaagt erin om die knie volledig te genezen. (Jij bent prima geëvolueerd, je ziet jezelf misschien wel als een “nieuw” mens, die in een hogere trilling leeft.) Maar wat gebeurt er nu? Die persoon sterft aan een hartaanval. Tot nu toe had zijn knie hem verhinderd om hard te gaan lopen, maar in de vreugde van de gerepareerde knie, is hij gaan joggen en sterft vroegtijdig. Sterker nog, door zijn knie moest hij veel zitten en schreef hij hartverscheurende diep tragische verhalen, die miljoenen mensen inspireerden en ze de kracht gaven om ondanks hun pijn toch verder te leven. En nu heb jij zijn knie gerepareerd, omdat je het kon en dacht dat het een goed idee was…..en het je ego lekker voedde; omdat jij je behoefte om iets “goeds” te doen en daarmee een beetje waarde te veroveren, blindelings had vervuld, niet kijkend naar je diepere motieven, die waarschijnlijk helemaal niet zo schitterend waren.
Niet voor niets zegt men in de Zen dat de slag van de vleugel van de vlinder aan de ene kant van de wereld, een storm tot gevolg heeft aan de andere kant.
Ernstiger is het dat veel liefdevol gepresenteerde “nieuwe” bewustzijnsvormen en trainingen zich zeer ego-voedend opstellen: wanneer je bij onze club komt, behoor je tot de “beter /hogere” mensen, degenen die het zullen overleven als de wereld ontspoort. Wanneer je bij onze andere club komt, ontketen je ongeziene genezende krachten in jezelf en kan je alle pijn verlichten en daardoor wordt jijzelf natuurlijk heel bijzonder want jij kan dit, jij bent uitverkoren. Jij gunt jezelf dit en dan zou je wel ‘ns kunnen denken dat jij beter bent dan een ander, of meer waard of toch minstens heel bijzonder en de anderen zijn eigenlijk maar sukkels, want zij hebben dit grote inzicht nog niet door. En jij leeft verder achter de sluiers die jij om je eigen hoofd hebt geweven, waarin je alleen maar je eigen illusies kan zien en de wereld vervormd waarneemt.
Niet voor niets worden de bijzondere gaven die een mens kan ontwikkelen in de loop van zijn karmische evolutie als grote uitdagingen gezien. In de Oosterse filosofieën spreekt men van de siddi’s, zoals kunnen genezen, helderziendheid, over water kunnen lopen, vliegen, onzichtbaar kunnen zijn en bilokatie (op twee plaatsen tegelijkertijd kunnen zijn). Nu deze siddi’s worden gezien als verraderlijke valkuilen, omdat je zo gemakkelijk zou kunnen denken dat je bijzonder bent, meer waard dan een ander, beter. Maar dat is niet zo, nog altijd heb je veel te leren en heb je veel blinde vlekken en kan je met de beste bedoelingen verschrikkelijke fouten maken, door de beperktheid van je inzicht.
Dus blijf vooral heel kritisch, naar jezelf en anderen.
Blijf goed voelen of het eerlijk is, hoe je leeft.
Vergeet nooit dat niemand het recht heeft om de waarde van een ander te bepalen en jij dus ook niet. Jij kent de waarde van de weg van de ander niet, je kan alleen maar proberen zo respectvol mogelijk met alle levende wezens om te gaan en zoveel mogelijk in de staat van liefde te blijven.
Zelfs een witte lelie werpt een zwarte schaduw, en daar is niets mis mee.